Venijnboom Fastigiata Aureomarginata

Is de Taxus baccata giftig?

De venijnboom Taxus baccata ‘Fastigiata Aureomarginata’ heeft een zuilvorm en de naalden hebben goudgele randen. De taxus komt al eeuwen voor in ons land en heeft een belangrijke rol gespeeld in diverse religies. De combinatie van dood en eeuwig leven is hiervan de oorzaak. De dood voor mens en dier is het gevolg van de giftige naalden, takken en het zaad dat zich in de rode bessen van de taxus bevindt. Het enige niet giftige deel van de taxus is het rode omhulsel van het zaad. Het eeuwige leven slaat op de levensduur van een taxus van honderden tot wellicht meer dan duizend jaar. Daarnaast blijft de taxus altijd groen. Naast een religieuze rol had de taxus ook een militaire rol. Het hout van de taxus is uitermate taai en daardoor geschikt voor handbogen. Deze maakte men al in de oudheid, maar ook Robin Hood schijnt er een gehad te hebben. De pijlpunten werden vaak gedoopt in het dodelijke gif van de taxus.

Wanneer kan ik de Venijnboom het beste snoeien?

De sierwaarde van de taxus is hoog. Hij is een van de meest donkergroen gekleurde bomen. Elke taxus is of vrouwelijk of mannelijk. Alleen de vrouwelijke variant vormt de rode bessen uit groene vrijwel onzichtbare bloemen. Taxus baccata, de venijnboom, is zeer geschikt voor een snoeivorm. Hij is erg sierlijk door zijn platte geveerde naaldstand. Wanneer de venijnboom niet wordt gesnoeid, zal hij uitgroeien tot een brede boom van wel tien meter hoog. In een haag kan de taxus het beste twee keer paar jaar worden gesnoeid. Eerst een keer in juni na de eerste groei en voor de tweede keer in september om de haag er netjes uit te laten zien. Ook als een bepaalde andere vorm gewenst is, kan de taxus het best twee keer worden gesnoeid. Snoei niet bij te zonnig weer, want dan kunnen de naaldjes verbranden. De taxus weerstaat een ingrijpende snoeibeurt goed. Je kunt de toppen en zijtakken van oude of lelijke exemplaren in maart terugknippen tot dicht op de hoofdstam.

Hoe kan ik luizen op de Venijnboom bestrijden?

Zowel dopluis als taxuskever zijn potentiële bedreigingen van de taxus. De dopluis is moeilijker te bestrijden dan de gewone bladluis door het schild dat hij draagt. Een middel gebaseerd op paraffineolie (milieuvriendelijk) of imidacloprid (synthetisch) helpt. De taxuskever en hun larven eten van de taxus. Bij ernstige aantasting sterft de struik. De bestrijding kan het best gebeuren door een middel op basis van deltamethrin te spuiten op de kevers.

Kenmerken: